Vrijdag 16 mei - (heen)reisdag

Amsterdam -> Dallas/Fort Worth, TX. Afstand: 4971 miles / 7954 km

Vroeg uit de veren vandaag, want de lange heenreis naar onze eerste bestemming staat op het programma. Roelof is gistermiddag al in Gouda gearriveerd en bleef afgelopen nacht dus pitten. Alle tassen stonden al klaar en de technische inhoud ervan (diverse camera's, objectieven, lapdozen, lightning triggers enz., was al eerder die uitgetest om niet voor verrassingen te staan als je het straks hard nodig hebt.

Vanmorgen om klokslag 06:58 uur staat Christine voor de voordeur om ons met de auto naar Schiphol te brengen. Na een serie lange afscheidszoenen (en vele aaitjes over Billy´s koppeke) van Bert, stappen we, na een geheel nieuwe incheckmethode (zelf bagage labellen e.d.) en een drankje (sloot koffie voor Roelof!) om 10:15 uur in de blauw-witte ijzeren vogel (een Airbus 330-300) van KLM. Om 10:50 uur zijn we 'airborn' en echt onderweg.

Roelof heeft een nieuw speeltje aangeschaft: een GoPro Hero 3+ Black voor timelapse-fotografie van o.a. supercells. Een plan is ook om de camera d.m.v. een 'suction mount' aan het vliegtuigraampje te plakken (de binnenkant wel te verstaan!;-) om zo van de lange vlucht naar Dallas/Fort Worth een timelapse te maken! Helaas staat zijn vliegtuigstoel min of meer boven de vleugel, maar dit zou juist een mooier (compositie)beeld gaan opleveren. Om de 30 seconden wordt er automatisch door de GoPro een opname gemaakt om zodoende de kleine 10 uur in de lucht vast te leggen in een timelapse. Het cabinepersoneel laat het overigens toe (je weet nooit qua veiligheid natuurlijk). Sterker nog, het levert Roelof veel stewardessenaandacht op! Ja, en daar is het hem natuurlijk om te doen! ;-) Benieuwd wat het oplevert (de timelapse dan...;-).

Zonder vertraging, mankementen of rigoreuse koerswijzigingen (?) landen we om 13:50 uur plaatselijke tijd op zonovergoten Dallas/Forth Worth Airport in een 29 graden C. We kozen weer, net als in 2012, voor een rechtstreekse vlucht naar Dallas, dus zonder een 'connecting flight' naar eindbestemming Oklahoma City, waar we eigenlijk moeten (be)landen. Dat scheelt een tweede vlucht, wachten en eventuele overstap- en bagagesores. En een huurauto kost minder (je deelt de huur en benzine ook nog eens door twee), plus dat je meer vrijheid hebt om een dag te gaan, staan en rijden waar je wilt. De terugreis zal ook zo verlopen overigens (maar dan visa versa). Na het verplichte uur naar en door de strenge 'customs' ("Business or pleasure? ... Pleasure ... Goal of your trip? .... Storm chasing! ... What? Eh... okay... eh... Hey John, (with a big smile) here's another one of them chaser freaks!"). Via wat shuttleverkeer komen we aan bij Budget voor onze rental en we binnen no-time kunnen we in onze zilvergrijze Ford Focus de parking uitscheuren, op weg naar het noordelijk gelegen Norman, OK. Daar verzamelen de deelnemers van Cloud9tours zich en zal chase-trip zondag beginnnen.

Het is al einde middag en onze magen een bepaald knorrend geluid voort te brengen. Hoog tijd voor onze traditionale dinnerstop bij een steakhouse langs I81/I287 North, om de Amerikaanse sfeer nog eens extra op te snuiven. Maar… in onze restaurantkeuze uit 2012 is nu geen kip (of koe) te vinden; het staat gewoon For Sale! Dus karren we door richting Wichita Falls, TX om onze slaapplek voor de komende nacht te zoeken. Het wordt de Super8, net als in 2012. Er moet toch gegeten worden en we besluiten het naastgelegen China Star te bezoeken. We laten de chinese lopend buffet goed smaken en rijden terug naar het motel. Daar wordt op de tv de plaatselijke Weather Channel nog even geraadpleegd: vooralsnog geen echte kansen op convectieve thunderstorms van betekenis! Dat wil zeggen, in Texas dan. Natuurlijk zal de chasetour gaan rijden naar staten waar er WEL kansen zijn. Tornado Alley is er groot genoeg voor (Europa-oppervlakte!), maar een garantie kan er nooit gegeven worden natuurlijk. Om 22:30 uur sluiten we de luiken en vallen we, na een 'nice dreams' al snel in slaap van een toch altijd weer lange en vermoeiende heenreis. Tot morgen!

Klaar voor de start op Schiphol (foto: Christine)

Het nieuwe inchecken van de bagage: zelf alles scannen, printen en labellen.

Traditiegetrouw komen we voor we vertrekken al een forse tornado tegen! ;-)

'A room with a view' op zo'n 12.192 meter hoogte (we vlogen vaak op 40.000 feet!).

Roelofs eerste timelapsemissie is alvast geslaagd.

Deze ijzeren vogel bracht ons veilig in de States.

Via de shuttlebus worden we naar Budget rental car gereden.

De eerste 'severe weather area' is gespot! Lagedrukgebied? ;-)

De auto (voor slechts 24 uur) om ons naar Norman en Oklahoma City te brengen.

Met een 75 mijl per uur over de I81/I287 North naar Wichita Falls...

Even een selfie tussendoor...

Texas, de 'Lone Star State' van de U.S.A.

Helaas... onze steak gaan we hier dus niet eten.

Dus rijden we door naar dit stadje aan de highway, waar we in een Super8 overnachten.