woensdag 28 mei 2014

Dinsdag 27 mei – Chase-day

San Angelo, TX -> Corpus Christi, TX. Afstand: 440 miles / 740 km

Gisteren was dus een van de meest gave en succesvolste ‘Chase-day’ tot nu toe en iedereen had het er vanmorgen nog over. Een fantastische ‘Supercell’ die ‘het lang bleef doen’ en veel tornadopotentie had. Als toetje kregen we rond 23:00 uur (na een snelle hap at Whataburger in San Angelo, TX) bij het Motel6 nog een mooi ‘Lightning display’ met werkelijk schitterende ‘CG’s en ‘Crawlers’. De dag kon niet meer stuk. Wel Berts nieuwe videocamera, die een stuiter uit de bus maakte en nu een niet goed werkend display met ster in het glas heeft. Chasen is sowieso een aanslag op je apparatuur, die het zwaar te verduren heeft met al het gestuiter in de bus, regenwater, zandverstuivingen, snel opstellen en afbreken bij fotostops, enz. Van bloggen is weer helemaal niets meer gekomen en met veel wifi-moeite kunnen we alles in de bus alsnog uploaden (vanmorgen om 08:00 even snel met nog half dichte ogen geselecteerd en bewerkt). Het verwerken van alle foto- en filmresultaten kost eigenlijk teveel tijd in verhouding met de tijd die we daadwerkelijk ervoor hebben, zeker bij en na een drukke sjeesdag. Maar goed, hebben het er voor over.

Vandaag weer om 10:00 uur bij de bussen op de parkeerplaats (met nog natte sopschoenen van gisteren) en de George-briefing zegt dat het min of meer een herhaling van zetten is, maar dat de buien veel verspreider zullen ontstaan, en wel in de buurt van de stad San Antonio. Ook weer een 5% tornadokans in het grote ‘Slight risk’-gebied. Er staat een gunstig gesitueerde ‘jetstream’, die voor een goede bovensheer zal zorgen. Gisteren was relatief makkelijk chasen, omdat we perfect konden bui-hoppen: eerste de eerste onderscheppen, dan we volgende en zo door naar de laatste, die de magere tornado(otjes) gaven. Ideaal scenario dus. We moeten vandaag een aardige afstand naar het oosten afleggen, dus wordt het een snel Subway-ontbijt en om 11:00 uur draaien we de I87 South en later de I10 East op. Het is zonnig en warm met tegen de 30 graden Celsius en de Zon staat vrijwel rechts boven onze knarren. Roelof draagt sinds gisteren een pet om een een BBQ-hoofd te voorkomen en de busairco gaat een tandje hoger. Om 12:30 uur een pitstop met een wegsmeltend ijsje en door gaat we weer. Het landschap is heuvelachtig en boomrijk. Om 13:30 uur nog 40 mijl naar San Antonio, TX waar het volgens George over de mike "97 over 22" en "Looking good" is, ofwel 97% als vochtigheidsgraad en het dauwpunt 22 is. We zien uit het busraam de eerste bescheiden ‘Towers’ al in het oosten verschijnen.

Om 14:00 uur rijden we het drukke San Antonio, TX binnen en we gaan meteen een zondvloed in. De eerste bui die we onderscheppen geeft veel regen en ellende op de drukke snelweg door de stad. Er is weinig of geen zicht want het is vrijwel 100% vochtig hier en de ‘Cloud base’ is dan ook gunstig laag. Na een half uur regenhappen zijn we min of meer door de stad heen en klaart het iets op. Onze eerste bui doet niet helemaal wat wel willen (geen rotatie) en we besluiten net voor de bui even snel te stoppen bij aan benzinestation. Een flitsend bezoek! Wel heel erg dichtbij slaan een paar bliksems in en binnen 2 seconden volgt de heftige gebulder! Iedereen snelt naar binnen. Als we later weer wegrijden zit er een ontlading precies boven de bus, want er zit geen tijd tussen flits en knetter! Weer de, nu droge, snelweg op en op radar merken we dat de tweede, zuidelijke, bui zowaar een echte tornadowaarschuwing heeft. We rijden dan plots een zeer regenveld in met heftige zijwind, waardoor de bussen stapvoets moeten rijden met alarmlichten aan. Een waterballet en we zien weinig tot niets

We kiezen dan een tweede bui met een gunstig radarbeeld en dan volgen een paar snelle fotostops elkaar op en kunnen we geen tekst meer opstellen. Gelukkig zijn we inmiddels een uur van de drukke stad verwijderd. Die tweede bui gaat als een speer en heeft ook veel onweer in zich. Bij een van de eerste fotostops is het dusdanig gevaarlijk dat George werkelijk iedereen de bussen in schreeuwt. Heavy stuff! Het is een bui-opbouw uit het boekje met een schitterende ‘Inflow tail’ en zelf een klassieke ‘Hook echo’ op radar waarvan je gaat watertanden. Het is vies vochtig buiten. Daniel zegt dat het nu echt moet gebeuren en kijk steeds steeds vol verwachting achterom door het buszijraam. Iedereen zit op het puntje van de busstoel. We hebben wel zes fotostops direct langs de snelweg en steeds blijven we de indrukwekkende buienkraag voor. Dat doen we zo voor enkele uren. Het lijkt wel of de bui ONS chaset en niet anderom! Er zijn bijna geen chasers te zien, maar alleen locale Mexicaans-uitziende bevolking (met camera’s) die dit ook niet elke dag zien, want een bui met tornadopotentie als deze, zo zuidelijk, is zeldzaam! 

Maar om een uur of 19:30 uur houden we het dan toch voor gezien en Charles meldt  "Storm is dying" en we druipen af bij een benzinestation, waar we veel bekijks hebben van de Mexicaanse bevolking. In het avondlicht zien de 'Supercell' langzaam in prachtige geel-oranje kleuren van ons af drijven. Er zijn locale meldingen vanuit het dorpje Alice, TX met schade we rijden er even heen om te kijken. Enkele omgewaaide bomen en losgerukte takken liggen verspreid. Dus toch een locale tornado? We houden het zelf op een sterk windveld. We rijden verder en om 21:00 uur komen we aan in Corpus Christi. Zuidelijker kan echt niet, want de Golf van Mexico is bijna in zicht. We eten een lekker avondeten bij Joe’s Crab Shack en pas om 24:00 uur checken we in een Motel6. Meteen naar bed, want morgen om 08:00 weer op om te bloggen. Gave en lange ‘Chase’day’ vandaag, helaas geen tornado in de pocket. "W're not making weather, w're only chasing it!"

Geen slecht vooruitzicht voor vandaag, wel een groot chase-gebied.

Briefing in een bloody-hot en vochtig San Angelo, TX.

Licht glooiend landschap met 'Miles of yellow tape'.

Buiten het chase-gebied ziet alles er nog vredig uit met een zonnig Cumulusveld.

Boven San Antonio hangt een vochtige deken...
...en al snel komen er zwembaden water naar beneden.

De tweede bui toont veel tornadopotentie met onderin en roterende 'Walcloud'.

Tijdens deze fotostop vrezen we voor ons leven met blikseminslagen om ons heen!

Tussen de vele fotostops door houden we de radarbeelden van Daniels GRLevel3 laptop in de gaten.

De bui heeft een snelheid van zo'n 30 mijl per uur en we blijven hem steeds een stapje voor.

Het kolossale dreiging past lang niet in het beeld van een 17 mm lens.

Met een fisheyelens lukt het wel.

Er is een kleine 5 cm hageldiameter te verwachten; iets waar je niet in terecht wil komen.

Radarbeeld links met beginnende 'Hook echo' bij de witte cirkel met witte stip (onze locatie).

De bui krijgt hier een fraaie kap in de voorste delen.

Verschillende 'Inflow tails' voeden de bui met vochtige energie.

Strakke 'CG' uit het handje genomen.


Een kleurrijk zonnebloemenveld.

We proberen het 'alles opslokkende monster' steeds een paar stappen voor te zijn.

De snelweg is even autovrij.

Het meest gevaarlijke van 'Storm chasen' is het zeer onbetrouwbare onweer.

De geisoleerde 'Supercell' ziet er indrukwekkend mooi uit.

Bij een benzinestatio zien we de achterkant van de wegtrekkende bui in het avondlicht.

Sfeervolle afluiting van een spannende dag. 



2 opmerkingen: