Dinsdag 20 mei - Chase-day

North Platte, NE -> Big Springs, NE, KS. Afstand 504 miles / 806 km

Na een korte nachtje slapen worden we wakker om 08:00 uur en Bert gaat nog even de blog afmaken en online zetten. Maar de internetconnectie (Motel6 durft daar ook nog 2,99 dollar voor te vragen) is traag te noemen. De foto’s toevoegen lukt niet en dus straks maar via de wifi in de bus. Om 10:00 uur verzamelen we op de motelparkeerplaats voor de briefing van vandaag. George laat nog zijn nieuwste speeltje even uit de doos: een drone met GoPro aan boord. Een zeer wendbaar 4-motorig, zoemend vliegapparaatje met afstandbediening en inzetbaar bij niet al teveel wind. Als iedereen er is (behalve Jade, want die is meestal te laat), horen we van George dat we ook vandaag weer gaan chasen. De SPC heeft voor vandaag weer een ‘Slight Risk’ uitgegeven (met 2% tornadokans). Nu iets noordwestelijker, dus Wyoming en oost-Colorado wordt ons chasegebied. Als chasegebied is dit vanwege drie punten ongunstiger: er het wegennet is beperkter, het internetbereik is een stuk minder en de hagelstenendiameter kan grapefruit-size zijn. Carglass is alvast gewaarschuwd. De Rocky Mountains hebben ook een gunstige invloed op de buienontwikkeling, doordat de lucht op de licht hellende Colorado Plains omhoog gedwongen wordt, meer convectie geeft, sneller condenseert en zodoende fotogenieke ‘Supercells’ kan genereren door die zogenaamde ‘Upslope’.

We zitten al aardig in de buurt, dus een rit van zo’n 3 uur is voor vandaag een eitje. Het zal dus vooral wachten op de buienontwikkeling zijn. Benzinestaions in dat gebied doen dus extra goede zaken als het gaat om chaser-snacks en –drinks. Na breakfast at Perkins, karren we met een lekker vaartje van 75 mijl per uur over de I80 West en rijden ook een andere tijdzone in: de horloges worden een uur teruggezet. We maken overigens niet hetzelfde mee als het uur ervoor ;-) Na een paar uur passeren we de grens met Wyoming met het stadje Cheyenne. Intussen zijn er beginnende buien ontstaan met een mooie ‘Cloud base’ en veel convectie. Regengordijnen zijn vooral bij de tweede in lijn te zien. We kiezen voor de tweede bui, maar moeten eerst tanken in Weatland. Daarna proberen we aan de zuidelijk kant van de bui te komen en dat wordt dus ‘Core punching’ (dwars door de kern heen met hevige regen en 1 inch hagel op het dak). Het duurt niet lang voordat we erdoor zijn en we zien de voorkant van de bui. We gaan een dirt-road op en stoppen voor een fotoshoot. Zo gauw we uit de bus komen voelen we de sterke wind en de kou die de bui met zich meebrengt. We zitten aan de koude kant van de bui. Bert blijft bikkellen in alleen zijn T-shirt aan (ook een short trouwens), terwijl Roelof met twee jassen aan bezig is. We kunnen een aantal opnamen maken voordat de regen en eerste hagelstenen ons in de bus drijven. 

We blijven de bui volgen en blijven op de (zeer) bumpy dirt-road  met een lang stofspoor achter elke bus. Na flink wat mijlen komen we 'well-chaken' langs een windmolen en is er een snelle fotostop. Daarna kunnen we gelukkig snel weer het asfalt op en rijden een tijdje we parallel aan de bui. Wederom is er een fotostop en klikken de camera’s er weer vrolijk op los. Als de regen weer dichtbij komt, rijden we weer verder, nog steeds naast de bui. De Zon komt steeds lager en het licht wordt steeds kleurijker. Ook in de bus blijven we stevig doorklikken, ondanks dat de ramen door het rijden over de dirt-road stevig zijn vervuild met modder. We maken een pitstop nadat we een tijd voor een vrachttrein hebben moeten wachten(die kunnen daar erg lang zijn met zelf 10 locs!). Iedereen is zo tevreden over de bui dat er flink wat alcoholische versnapperingen worden ingeslagen. Buiten wachtend zien we de bui rustig hangen en flink wat ontladingen produceren. We stappen snel weer in de bus en rijden een stukje buiten de pitstop-plaats om de bliksems te fotograferen. Het is nog niet donker dus er moet gebruik worden gemaakt van hulpmiddelen om de bliksem op de (digitale) plaat te krijgen. De ligthning-triggers werken er aardig op los en als we door de regen weer de bus in moeten, zijn de camerakaarten weer een stuk voller. De bui begint intussen wat in te storten en de knorrende magen van de chasers vinden dat het tijd is om de bui te verlaten. We eten ons dinner bij een Perkins restaurant, deze keer in Sidney,NE. Na het eten moeten we nog een half uurtje karren naar onze slaapplaats in een door Charles gereserveerde Motel6 in Big Springs,NE. Daar weer door de vele foto’s om een selectie voor de blog te maken voor het slapen. En weer is het 01:00 uur geworden...

De George-briefing zegt: chasen in Wyoming!

De GoPro-achtige drone met HD-camera aan boord.

De 'Stars Spangled Banner' in de ochtendzon.

Het busuitzicht als we wegrijden.

Het is een paar uur sturen naar de grens van Wyoming.

En staat nummer 4 op de lijst van de tour.

Het zicht op de eerste bui in Cumulo Congestus fase.

We chasen de tweede bui in lijn en deze ontwikkelt een mooie basis ('Wall cloud?).

Voor de bui uit veel turbulentie en daarachter het regengordijn.

Tijdens de eerste fotostop daalt de temperatuur sterk en de wind neemt toe.

Prima structuur, maar de bui heeft helaas geen inwendige rotatie.

Van asfalt naar 'Dirt road'...

... met als gevolg: cross country tussen de 'Blufs' van Wyoming.

De tweede fotostop wordt bij een karakteristieke watermolen gepland.

Twee HDR-opnamen van de Roelof.

Het radarbeeld op de laptop van Daniel, met het programma GRLevel3.

Derde fotostop met een liggende George, Australian Gary en Bert.

Tijdens de vierde fotostop hebben we veel bliksemsucces!

We maken foto's uit de hand en via de lightning trigger op statief.

Door het regengordijn verschijnt langzaam de Zon.

De groep staat te genieten.

Horizontale ontlading...

Een ontlading in de schrmering geeft een extra dimensie aan de foto.

Soms wordt dezelfde ontlading via verschillende camera's vastgelegd.